Ons afscheid is al begonnen

Vanuit een zonnig en groen Boston weer een bericht van ons. De natuur heeft de afgelopen weken goed haar best gedaan, wat prachtig is, maar voor Hendri het nadeel van hooikoorts met zich meebrengt.

Onlangs heeft Hendri zijn eerste Amerikaanse verkeersboete gekregen. Niet voor een snelheidsovertreding, want iedereen rijdt hier op de snelweg minimaal 20 miles per hour (32 kilometer per uur) te hard. Hij stond netjes geparkeerd, op een plek waar dat zeker mocht, met zijn invalidekaart opgehangen. Tot onze grote verbazing zat er een boete onder de ruitenwissers toen we terugkwamen bij de auto. Wat blijkt: als een weg een dubbele doorgetrokken streep in het midden heeft, mag je aan de zijkant van zo’n weg alleen in de rijrichting parkeren. Daarbij maakt het niets uit hoe druk of rustig die weg is. Hendri stond tegen de rijrichting in geparkeerd, was dus de weg overgestoken en daarmee een ‘gevaar op de weg’ geweest. Hendri’s verontwaardiging was groter dan de boete zelf; die betrof gelukkig slechts 25 dollar.

Ik (Aleida) ben begin mei in Seattle geweest, voor een congres. Seattle ligt aan de westkust van de VS, een klein beetje noordelijker dan Boston. De vliegreis daar naartoe was maar een uurtje korter dan de vliegreis van Boston naar Amsterdam. Dan besef je weer eens wat een enorm land de VS is. Ik heb genoten van mijn tijd daar en vooral van de laatste dag, die ik als toerist mocht doorbrengen. Dankzij twee studenten die hier bij ons zijn afgestudeerd en nu voor Boeing werken, kregen we een persoonlijke rondleiding over de werkvloer van Boeing. Heel leuk om van dichtbij de zien hoe aan die enorme vliegtuigen wordt gewerkt, en er meer over te weten te komen! Wist je bijvoorbeeld dat de brandstof van een vliegtuig in de vleugels zit? Om te zorgen dat het vliegtuig zo goed mogelijk in balans blijft, is er een mechanisme dat in de gaten houdt hoeveel brandstof er nog in elke vleugel zit, en dat brandstof heen en weer kan transporteren om het evenwicht te herstellen.

Daarnaast heb ik onder andere Seattle’s ‘underground tour’ gedaan. Die stad heeft een interessante geschiedenis! Oorspronkelijk gebouwd op het strand, met als gevolg dagelijks de straten blank tijdens vloed. Toen de stad eind 19e eeuw was platgelegd door een grote brand, zag het stadsbestuur zijn kans schoon: ‘we hogen de hele stad één verdieping op’. Bedrijven gingen echter niet akkoord met de geplande herbouwtijd van 8 tot 12 jaar, en openden zo snel mogelijk hun deuren weer. Maar het stadsbestuur bedacht een list: ‘de straten zijn wél van ons’. Dus bedrijven kregen te horen dat ze er rekening mee moesten houden dat hun ingang op den duur op de tweede verdieping zou zijn, en het stadsbestuur begon alle straten op te hogen. Stel je voor, je loopt een winkel uit die op een hoek van twee straten staat, en aan beide kanten doemt een drie meter hoge muur voor je op. De tijdelijke oplossing voor het oversteken van kruispunten was een ladder aan beide kanten van de straat. Zie je al die mensen al klimmen in hun Victoriaanse kostuums? Inmiddels leeft heel Seattle ‘op de tweede verdieping’ en worden er rondleidingen gegeven over het oorspronkelijke straatniveau. Zo werd mijn vooroordeel ontkracht dat Amerikaanse steden geen interessante geschiedenis hebben.

Omdat Hendri als ‘contractor’ (vergelijkbaar met ZZP’er) werkt, kan zijn contract heel makkelijk worden beëindigd. Momenteel is het elke twee maanden spannend of het nog weer verlengd wordt. Gelukkig is dat eind februari en eind april goed gegaan, en heeft Hendri op dit moment nog steeds werk. Nu is het spannend wat er eind juni gaat gebeuren, want de kansen op nóg een verlenging lijken kleiner dan de vorige twee keren. Hendri’s manager doet wel zijn best om nog ergens een potje met geld te vinden; het zou heel fijn zijn als dat lukt!

Het klinkt gek en dat was het ook, maar vorige week is ons afscheid al begonnen. Mocht je nu denken dat we al snel terugkomen, dan is het antwoord: niet echt, we zijn van plan in oktober te remigreren. Maar in de komende weken vinden de grote diploma uitreikingen plaats – bekend van tv of film, met allerlei studenten in toga en zo’n zwarte hoed op – en dan begint de zomervakantie hier al. GCF* nam daarom nu al afscheid van iedereen die rond de komende zomer van MIT vertrekt. daar horen wij ook bij. Gelukkig verandert er in de praktijk weinig: onze wekelijkse Bijbelstudiekring gaat nog gewoon door, en we blijven onze vrienden van GCF ook nog wel zien de komende maanden.
*Graduate Christian Fellowship – onze ‘studenten’ vereniging

Maar het einde van onze twee jaar hier begint langzamerhand wel in zicht te komen. We zijn er afgelopen week maar eens voor gaan zitten om een lijst te maken van alles wat er weer geregeld moet worden. Hij telt al meer dan 50 punten!