De Nederlandse Amerikaan wordt een betere Fries

Een paar weekenden geleden realiseerden we ons zowel op zaterdag als op zondag dat we na ruim anderhalf jaar nog niet Amerikaans genoeg zijn. Zoals waarschijnlijk wel bekend bij mensen die wel eens in Amerika zijn geweest, wordt hier verwacht dat je een ruime fooi geeft (15 tot 20% is netjes) wanneer je uit eten gaat. Dat is zo omdat obers maar een heel beperkt salaris krijgen. Ze hebben die fooien nodig om rond te kunnen komen. Iets minder bekend misschien, is dat je in principe overal een fooi moet geven waar je persoonlijk wordt geholpen. Dus tel ik voor mijn toch al peperdure kapper – 70 dollar per knipbeurt… – altijd 80 dollar neer. Maar als je een beetje weet hoe het hier gaat, zijn die fooien zo gek nog niet. Kapsters moeten bijvoorbeeld allemaal hun eigen föhn en andere benodigdheden aanschaffen, die krijgen ze niet via de kapsalon. En ook de twee vaste klusmannen van onze flat werken met gereedschap dat ze zelf hebben gekocht. Tot zover de benodigde achtergrondinformatie; nu het verhaal van die bewuste zaterdag, een paar weken geleden. Hendri had geconcludeerd dat het tijd werd om hier maar eens naar een pedicure te gaan. Nail studio’s zijn hier rijk gezaaid, dus geen probleem. Bij thuiskomst kreeg ik in geuren en kleuren te horen hoe het was geweest. “Ze werken hier met een enorme, handmatige rasp, terwijl ze in Nederland van die mooie apparaatjes hebben waarmee je heel precies kunt werken.” Maar de dame in kwestie had wel goed haar best gedaan, had voor Hendri op haar knieën gelegen, en was een aardig tijdje zoet geweest. Daarop vroeg ik: “Heb je haar dan ook een mooie fooi gegeven?” Oeps…

De dag daarop waren we, samen met alle mensen van onze bijbelstudiekring, uitgenodigd om te komen eten bij het stel dat onze kring leidt. Naast de gastheer en gastvrouw waren er in totaal vier stellen te gast. Die noem ik voor het gemak even stel A, stel B, stel C en Hendri & Aleida. Toen we zover waren dat we aan tafel konden gaan, zei onze gastheer: “Welkom! Stel A heeft voor ons deze heerlijke fles wijn meegebracht. Stel B heeft voor twee verrukkelijke sapjes gezorgd. En van stel C krijgen we deze overheerlijke rosé. Geniet ervan!” Op dat moment dachten wij allebei: ‘O ja, als je in Amerika wordt uitgenodigd om te komen eten, hoor je niet met lege handen aan te komen. Vergeten…’ Verder hebben we een prima avond gehad, waarbij er nog bijna een bord eten door de lucht vloog omdat de gastvrouw over één van Hendri’s krukken struikelde, en ik met mijn team op winkoers lag maar alsnog een spelletje verloor omdat ik het woord ‘aria’ niet correct kon uitspreken in het Engels, en mijn teamgenoten niet wisten dat dat bij de opera hoort…

Ondanks dat het ons dus nog niet zo goed lukt om echte Amerikanen te worden, word ik hier wel een betere Fries. Het is me de afgelopen jaren regelmatig gebeurd dat ik te horen kreeg: “Je bent opgegroeid in Friesland en je kunt niet zeilen…??” Daar komt momenteel verandering in. Hendri en ik zijn allebei lid geworden van een zeilschool aan de rivier Charles, bijna recht tegenover mijn werk, op de andere oever. Dus waar ik voorheen alleen de brug overstak om naar MGH (het ziekenhuis waarmee ik samenwerk) te gaan, steek ik nu ook de brug over om te gaan zeilen. Die zeilschool heeft een speciaal zeilprogramma voor mensen met een beperking. Via dat programma kan Hendri regelmatig een uurtje zeilen samen met een instructeur, en zijn zeilkunsten verbeteren. Ik ben als echte beginneling ingestroomd in het reguliere programma voor volwassenen. Inmiddels ben ik geslaagd voor mijn ‘rigging test’ (hoe maak ik mijn zeilboot klaar voor vertrek?) en mijn ‘shore school test’ (de theorie over de wind en het besturen van een zeilboot), en mag ik zelf het water op als het niet te hard waait. Nu is het op naar de volgende test, waarbij ik moet laten zien dat ik echt kan zeilen. Als ik die test eenmaal heb gehaald mogen Hendri en ik waarschijnlijk samen in een zeilboot het water op, en dat is het uiteindelijke doel! We genieten dus volop van de mogelijkheden die Boston biedt!