Laatste keer

Wees niet bang, het is niet onze bedoeling dat dit ons laatste bericht wordt! De titel verwijst naar het feit dat we veel dingen op dit moment voor de laatste keer doen. We hebben bijvoorbeeld net onze laatste bezoekers gehad: mijn (Aleida’s) ouders hebben gezien hoe we hier in Boston wonen en hebben genoten van de natuur in de omgeving. Terwijl zij hun eigen rondreis maakten, zijn wij ook op reis gegaan. We hebben Femke en Anthony, onze vrienden in Hamilton, Canada, nog een keer opgezocht. Zij wonen ongeveer 800 kilometer bij ons vandaan. De route naar hen toe voert rechtstreeks langs de Niagara Falls (watervallen). Toen we in oktober 2016 naar Hamilton gingen zijn we doorgereden, maar deze keer zijn we gestopt om de Niagara Falls te bewonderen. We kwamen er ’s avonds aan en hebben het vuurwerk boven de watervallen gezien, dat in de zomer elke avond plaatsvindt. Toen hebben we een nacht in één van de vele bed & breakfasts geslapen, en hebben we ons de volgende dag bij de massa toeristen gevoegd. Het was Hendri’s eerste keer bij de Niagara Falls en mijn derde, maar ook voor mij waren er nog nieuwe dingen om te zien en te doen. Zou ‘drie keer is scheepsrecht’ hier ook gelden, en zou dit dus de laatste keer zijn dat ik ze heb gezien? We hebben genoten, zowel van de Niagara Falls als van de dagen die we daarna bij Anthony en Femke hebben doorgebracht! En natuurlijk ook van het bezoek van mijn ouders!

We hebben dus net anderhalve week vakantie achter de rug. Nu moeten we allebei nog vier weken werken en dan zit het erop! We hebben onze vliegtickets voor de terugreis naar Nederland inmiddels geboekt. Op dinsdag 3 november 2015 kwamen we aan in Boston en 23 maanden later, op dinsdag 3 oktober 2017, vertrekken we weer. Wie heeft meegerekend realiseert zich al dat we nog ongeveer twee-en-een-halve week hier hebben tussen onze laatste werkdag en de dag waarop onze terugvlucht naar Nederland gepland staat. Die weken gaan we gebruiken om rond te reizen, onze auto te verkopen en ons huis leeg te ruimen.

Iedereen vraagt zich altijd af waarop de Amerikaanse zorg zo duur is. Ik weet inmiddels het antwoord! Een paar weken geleden had ik, net als elke paar maanden, bij de apotheek een aanvraag ingediend om weer nieuwe medicijnen te kunnen ophalen, dezelfde als altijd. De volgende dag werd ik gebeld door de assistente van mijn huisarts, met de boodschap dat mijn huisarts een afspraak met me wilde maken omdat ik al langer dan een jaar niet was geweest. Vind je het gek dat de zorg duur wordt als de ártsen gaan bellen om afspraken te maken met mensen die zich kiplekker voelen…?! En het mooiste was nog: toen ik afgelopen vrijdag bij mijn huisarts kwam begon zij met de vraag "En, wat kan ik vandaag voor je doen?" – net alsof ík om een afspraak had gevraagd…

Wie terugkeert uit een ver land hoort souvenirs mee te nemen. Wij hebben een hele mooie! Hendri heeft een nieuwe rolstoel, die speciaal bedoeld is voor terrein dat niet vlak is – bospaadjes enzo. Hij heet dan ook ‘Freedom Chair’. Er zijn twee grote verschillen met Hendri’s gewone rolstoel. Ten eerste zit er één voorwiel op in plaats van twee. De twee voorwieltjes op Hendri’s gewone rolstoel zijn klein en hard, en blijven daardoor makkelijk steken achter ‘obstakels’, zoals oneffenheden in de stoep. Ze doen het ook niet goed op zand, losse steentjes, et cetera. Op de Freedom Chair zit een groter voorwiel dat met lucht gevuld is en dat daardoor veel beter geschikt is voor oneffen terrein. Het tweede grote verschil is dat de Freedom Chair stokken heeft die Hendri van voren naar achteren beweegt om te rijden, in plaats van dat Hendri rijdt door met zijn handen de wielen te bewegen. Via een kettingoverbrenging drijft Hendri met die stokken de wielen aan, en op die manier kan hij meer kracht zetten. Het is niet de bedoeling dat de Freedom Chair Hendri’s gewone rolstoel vervangt; hij is vooral bedoeld om ons meer mogelijkheden te geven om samen de natuur in te gaan. Voorheen deden we dat ook wel eens met Hendri’s gewone rolstoel, die dan helemaal bemodderd terugkwam, of met als gevolg dat Hendri stukken moest lopen als het in de rolstoel echt niet meer lukte. We hopen dat dat nu beter gaat. De eerste testritjes zijn goed bevallen! Hendri krijgt ook veel bekijks van allerlei mensen die het ‘een cool ding’ vinden. Over een paar maanden mogen jullie ‘m ook bewonderen! We hebben de Freedom Chair ontdekt via de MIT nieuws-email, die wekelijks in mijn mailbox belandt. De eerste versie van de Freedom Chair is ontwikkeld door een professor en een groep studenten op MIT, met als doel om mensen met een beperking die in ontwikkelingslanden leven meer bewegingsvrijheid te geven. Toen ze eenmaal waren afgestudeerd zijn die studenten hun eigen bedrijfje begonnen en hebben ze de Freedom Chair ook in de Verenigde Staten op de markt gebracht. In de VS zijn er nu ongeveer 300 Freedom Chairs verkocht, in ontwikkelingsladen zijn er al 2000 mensen die er voordeel van hebben. Wie weet heeft Hendri met zijn Freedom Chair straks de primeur in Europa!