We zijn hier alweer een maand!

Cambridge, woensdagochtend 2 december, 11.22u.
Ik hoor je denken: “Hoort Aleida dan niet aan het werk te zijn?” Jazeker, je hebt helemaal gelijk! Maar sinds vorige week ben ik klaar met alle regeldingen rondom opstarten, ook klaar met inlezen, en nu wacht ik totdat ik een project toegewezen krijg waaraan ik mag gaan werken. Ik heb ook nog wel wat onderzoek vanuit Nederland dat ik graag wil afronden, maar door computerproblemen kan ik daar momenteel evenmin aan werken. En nu we al vier weken hier in de Verenigde Staten zijn is het hoog tijd voor een update richting Nederland, dus nu ik even geen werk heb is dit een mooi moment daarvoor!

Week 1 – helemaal opnieuw beginnen
Op dinsdag 3 november werden we op Schiphol uitgezwaaid door familie en kwamen we na een goede vlucht van ongeveer acht uur aan in Boston. We werden hier verwelkomd met heerlijk nazomerweer; die eerste week was de temperatuur regelmatig rond de 20 graden. We hadden tijdelijk een huisje gehuurd, dat prima was maar niet al te groot, inclusief een poes waarvoor we moesten zorgen. Gelukkig waren Hendri en de poes al snel vrienden (tussen mij en de poes is het nooit wat geworden ;-). Het huisje was na onze komst meteen vol: we hadden per persoon twee grote koffers mee en een handbagagekoffer.

Het was in die eerste week een gekke ervaring om helemaal opnieuw te moeten beginnen: we hadden geen adres, geen telefoonnummers, geen bankrekening, et cetera. Soms wilden we iets regelen en stond er iets als ‘Vul nu uw telefoonnummer in’…… best frustrerend! Maar we hebben in die week gelukkig veel kunnen regelen. Ook zijn we op huizenjacht geweest: we hebben een aantal verschillende appartementen bekeken en op zaterdag de knop doorgehakt over waar we zouden gaan wonen. Wonen is hier super duur, maar we hebben nu het grootste appartement dat we hebben gezien, voor de laagste prijs die we tegen zijn gekomen, in een prima wijk. Er is ruimte voor gasten! ;-)

Week 2 – huis inrichten
Op dinsdag 10 november, toen we hier net een week waren, kregen we de sleutels van ons appartement. Huisraad hadden we natuurlijk helemaal niet. We hebben een paar opties voor tweedehands meubels bekeken, maar ofwel ze hadden bijna niks, ofwel het was nog steeds best duur. Geen nood, gelukkig bestaat de IKEA ook in de VS! Dus op woensdag hebben we een auto gehuurd en zijn we van 10.30-20.00u (sluitingstijd) bij IKEA geweest. We kunnen uit ervaring zeggen: 9,5 uur IKEA is niet aan te raden! En zoals je inmiddels zult begrijpen, komt bijna alles in ons huis bij IKEA vandaan. Gelukkig bieden ze een ‘pick and delivery service’ aan: ze zoeken alles voor je bij elkaar en bezorgen het bij je thuis. We waren heel blij dat we daarvoor hadden gekozen, want op vrijdag werden er vijf karretjes bij ons uitgeladen, met in totaal 85 pakketten (groot en klein). Toen kon het feest beginnen: IKEA-pakketten in elkaar knutselen! Daar zijn we van vrijdag tot en met zondag druk mee bezig geweest: op zaterdagavond (de dag dat we uit ons huurhuisje moesten) konden we voor het eerst in ons eigen bed slapen :-), en op zondagavond waren bijna alle bouwprojectjes klaar.

Uitstapje: dat tweepersoonsbed – smal, smaller, …en dan toch niet breedst.
Na onze bruiloft sliepen we op een 1,40m breed tweepersoonsmatras op de grond. Blij dat we dat konden lenen, want voor een paar weken nog een heel bed aanschaffen en het dan twee jaar lang in opslag doen vonden we niet echt een optie! Echt heel breed was 1,40m niet, maar na even wennen ging het prima. Vervolgens ons huurhuisje hier in de VS: heerlijk, zo’n echt bed, maar we vonden het wel wat krap. Dat werd helemaal verklaard toen we er na een week achter kwamen dat we in een bed van 1,25m breed sliepen. Dat deed ons concluderen dat we dus het breedst mogelijke VS-bed zouden willen aanschaffen: king size. Ik zag het al voor me: smal, smaller, breedst. Maar bij IKEA bleek dat de gewenning aan smalle bedden toch enig effect op ons had gehad: op zo’n king size (1,90m) lagen we wel erg ver uit elkaar, dus is het uiteindelijk een queen (1,52m) geworden, en wij vinden ‘m lekker ruim! – einde uitstapje

De oplettende lezer vraagt zich misschien inmiddels af: “Moest Aleida in die tweede week niet beginnen met werken?” Inderdaad, woensdag 11 november was mijn startdatum; bedankt voor alle appjes om me een goede eerste werkdag te wensen! Maar gelukkig bood mijn nieuwe baas me de ruimte om pas op maandag 16 november te beginnen; dat gaf ons de tijd om ons appartement in te richten.

Week 3 – eerste werkweek
Vanaf maandag 16 november ben ik dus begonnen met werken. Daarover valt momenteel nog niet zo heel veel te melden. Het is wel prima, en gaat zoals dat overal gaat: eerst allerlei dingen regelen rondom opstarten en beginnen met inlezen, en nu wacht ik dus op het moment waarop het ‘echte’ werk gaat beginnen.

In die week was ik ook jarig. Overdag heb ik gewoon gewerkt en geen van mijn collega’s wist ervan, maar ‘s avonds was ik dankzij Hendri wel echt een beetje jarig. Er waren slingers, ballonnen, taart met een kaarsje, en een cadeautje van pa en ma (stroopwafels en hagelslag! :-). De vele kaartjes, appjes en mailtjes vanuit Nederland maakten het geheel compleet; bedankt!

En voor Hendri was het natuurlijk de eerste week ‘alleen’. Hendri mag nog niet werken; hij moet eerst wachten totdat hij een werkvergunning heeft. Die kon hij pas aanvragen toen we in de VS waren, dus daar hebben we zo snel mogelijk werk van gemaakt. Toen we hier anderhalve week waren had Hendri zijn aanvraag compleet; nu is het wachten op die vergunning. Officieel heeft de overheid daar 90 dagen de tijd voor. Maar iemand hier die daar wel wat kijk op heeft zei dat dit een relatief rustige periode is, en dat Hendri zijn werkvergunning dus misschien wel wat sneller krijgt. In een positief-realistisch scenario krijgt Hendri de vergunning in januari en kan hij per februari beginnen met werken. Hendri verveelt zich nog niet, want er is nog steeds genoeg te regelen. En langzamerhand begint hij nu ook een beetje met het voorbereiden van sollicitaties.

Week 4 – onze eerste gasten
In week 4 was Ferry, een vriend van Hendri, hier in Boston. Terwijl ik aan het werk was, hebben zij samen de stad verkend waar we nu wonen. Ik heb daar door alle drukte nog geen tijd voor gehad, maar Hendri heeft er inmiddels een aardig beeld van en vindt dat we in een mooie stad wonen.

Op donderdag 26 november was het Thanksgiving; na nog maar anderhalve week werken had ik alweer een paar dagen vrij. Het is hier in de VS standaard om een mooie grote oven in je keuken te hebben, en toen Ferry die voor het eerst zag was het: “Daar moet een kalkoen in!” Zo gezegd, zo gedaan, dus Ferry en Hendri hebben zich die donderdag beziggehouden met het vullen en bakken van een kalkoen. ‘s Avonds hebben we met z’n vijven (vier Nederlanders en een Australiër) bij ons thuis Thanksgiving gevierd, en genoten van een heerlijke kalkoen! Daar genieten we nu nog steeds van, want de lichtste kalkoen die Ferry en Hendri konden vinden woog 6,6kg (!!), en dat is toch wat veel voor vijf mensen ;-).

Tot slot
Zo heb ik denk ik een aardig beeld gegeven van onze eerste maand hier in de VS. Al me al gaat het hier prima met ons. We gaan ons best doen om hier af en toe een update te plaatsen. We genieten van al het contact dat er is met 'thuis', in de vorm van kaarten, appjes, mails, et cetera! We vinden het leuk om ook op de hoogte te blijven van hoe het met jullie gaat. Mocht je eens willen Skypen, laat het maar weten!

Een hartelijke groet van ons beiden!