Feestjes en meer

Deze keer bericht vanuit een zomers Boston. Rond eind mei is de zomer hier aangebroken en is het op de meeste dagen 20 graden Celsius of warmer, met een lekker zonnetje. Af en toe bereiken we zelfs de 30 graden, en dan is het eigenlijk alweer te warm. Op die dagen zijn we blij met de luxe van airco in ons appartement! Dat was geenszins een selectiecriterium toen we in november op zoek waren naar woonruimte; wisten wij veel. In de winter vonden we het zelfs nog een lelijk object dat onze woonkamer ontsierde… Maar nu maken we er dankbaar gebruik van! We hebben zelfs al bedacht dat we dit wellicht gaan missen als we weer terug zijn in Nederland.

Maar van teruggaan naar Nederland is momenteel nog geen sprake. Op dit moment komen er vooral mensen onze kant op! In mei hebben we genoten van het bezoek van Hendri’s ouders, en dinsdag hopen we Robert, Marieke en Joas te verwelkomen. Ook in juli en augustus verwachten we bezoek vanuit Nederland; heel leuk!

Verder is het hier nu de periode van de feestjes. De zomervakantie is hier al begonnen voor veel scholieren en studenten, dus de afgelopen weken waren er veel diploma-uitreikingen. Op Amerikaanse universiteiten is de diploma-uitreiking niet per student of per studie, maar tijdens één mega-evenement waar tegelijkertijd alle studenten en promovendi die in het afgelopen half jaar klaar waren hun diploma krijgen. Je kent het waarschijnlijk wel van de TV: allemaal studenten in een zwarte toga en met zo’n ‘hoedje’ op. Op MIT vond de uitreiking plaats op 3 juni; 9000 studenten en promovendi kregen toen hun diploma. De ceremonie duurde dan ook bijna vijf uur! Op zulke dagen raakt de hele stad verstopt door alle familie en vrienden die naar de uitreiking komen. Bij het ziekenhuis waarmee ik samenwerk sturen ze zelfs voorafgaand een email rond met de mededeling dat patiënten op zo’n dag waarschijnlijk te laat zullen zijn voor hun afspraken…

Ook wij hebben de afgelopen tijd een paar feestjes meegevierd. Het eerste was in februari, toen één van onze vrienden van GCF vierde dat ze gepromoveerd was (al moest ze dus nog tot juni wachten voordat ze haar diploma zou krijgen). Naar dat feestje gaan was in meerdere opzichten leuk, want het gaf ons ook een gevoel van ‘we zijn hier ingeburgerd; we hebben vrienden :-)’.

Gisteren waren we bij een Amerikaanse bruiloft. Nou ja, de vraag is hoe Amerikaans je het kunt noemen wanneer een Amerikaan met een Singaporese trouwt. Hen beiden kennen we ook via GCF. De dag verliep wat anders dan we in Nederland gewend zijn bij een bruiloft. Het duurde van 10.00 tot 17.00u, te beginnen met de kerkdienst. De hele dag met bijna 200 gasten, dus geen onderscheid tussen daggasten en gasten voor een receptie of feest. Een burgerlijk huwelijk los van de kerkdienst kent men hier niet. De kerkdienst was afgelopen voordat we het wisten; hij duurde maar 35 minuten! Maar ja, dat wil je ook niet veel langer laten duren, want de bruid en bruidegom moeten de hele dienst staan. En zij zijn niet de enigen: de bruidegom kiest een aantal mannen en de bruid een gelijk aantal vrouwen (vaak goede vrienden of familie), die worden allemaal in hetzelfde pak danwel dezelfde jurk gestoken, en staan tijdens de hele dienst ook op het podium. Na de kerkdienst werd het feest voortgezet in een hotel, waar alle gasten van eten werden voorzien. Naderhand deden we spelletjes. Dat laatste is geen traditioneel onderdeel van een Amerikaanse bruiloft, maar kwam voort uit de grote voorliefde van het bruidspaar voor bord- en kaartspellen. Dat vond ik helemaal niet erg! :-) En zo kwam het dat een Nederlandse (ik), een Spanjaard en iemand uit Qatar (collega’s van de bruid) samen een spelletje deden op de bruiloft van een Amerikaan en een Singaporese. Inderdaad, we zitten in een behoorlijk internationale gemeenschap! En nee, ik heb niet gewonnen ;-).

Tot slot wat positief nieuws over Hendri’s banenzoektocht. Ten tijde van de vorige weblog waren we allebei een beetje wanhopig, maar gelukkig zijn er sindsdien hoopvolle ontwikkelingen geweest! Met één bedrijf is Hendri nu al een tijdje in gesprek, tot nu toe steeds telefonisch. Het begon met ‘inleidende beschietingen’ met iemand van personeelszaken, naar aanleiding van Hendri’s sollicitatie. Daarop volgde een gesprek met de manager van de afdeling waar de vacature was. Het was ook maar goed dat dat gesprek telefonisch plaatsvond, want de beste man zat in Seattle…! Na dat gesprek concludeerde het bedrijf dat ze Hendri niet geschikt genoeg vonden voor de functie waarop hij had gesolliciteerd, maar tegelijkertijd hadden ze wel een andere vacature waarvan ze dachten dat die beter bij Hendri zou passen. Opnieuw inleidende beschietingen, want deze vacature viel onder iemand anders van personeelszaken. Daaruit kwam een inhoudelijk sollicitatiegesprek voort, met iemand van de afdeling waar deze vacature was. Best pittig, maar binnen een uur had Hendri al een uitnodiging voor nog een inhoudelijk gesprek. Ook dat gesprek heeft inmiddels plaatsgevonden, en nu is het afwachten. Mocht het bedrijf er nog steeds positief in staan, dan volgen waarschijnlijk sollicitatiegesprekken bij het bedrijf. Daar hopen we natuurlijk op! Intussen zijn er ook nog twee recruiters die beide Hendri’s CV naar een bedrijf hebben gestuurd omdat ze denken dat hij een goede kandidaat is voor een vacature bij dat bedrijf. Het gaat om twee verschillende vacatures. Voor de ene heeft Hendri aanstaande donderdag een gesprek (weer telefonisch) en voor de andere is het nog afwachten. Er lopen dus momenteel drie dingen, en we hopen echt dat we binnenkort kunnen melden dat Hendri een baan heeft!