We zijn niet ingesneeuwd
Door: Aleida
Blijf op de hoogte en volg Hendri en Aleida
24 Januari 2016 | Verenigde Staten, Cambridge
Met dat nieuws over een zware sneeuwstorm aan de oostkust van de VS vraag je je wellicht af hoe het bij ons in Boston is. Gelukkig is die sneeuwstorm grotendeels ten zuiden van ons langs gegaan, en hebben wij er hooguit een klein randje van meegekregen. Bij ons is een laagje van ongeveer vijf centimeter gevallen en gelukkig weet men hier prima hoe men daarmee moet omgaan, dus het openbaar vervoer blijft gewoon rijden en alles is redelijk snel weer begaanbaar.
Na onze eerste ervaring met de combinatie van sneeuw en een rolstoel, eind december, heeft Hendri gelukkig een mooie oplossing gevonden. Het heet ‘The Ride’. Dat is een aanvulling op het openbaar vervoer, voor mensen die de bus- en metrohaltes niet goed kunnen bereiken. Door The Ride word je thuis opgehaald en voor de deur afgezet op je bestemming. Je moet wel een dag van tevoren reserveren en het kan zijn dat er onderweg nog andere mensen worden opgehaald of afgezet. Maar voor Hendri is het een mooie oplossing voor wanneer er sneeuw ligt! En als we een keer samen ergens heen willen mag ik (Aleida) zelfs gratis mee :-).
Gisteravond heb ik daar mijn eerste (prima) ervaring mee opgedaan, toen Hendri en ik samen naar een avond van GCF gingen. GCF staat voor Graduate Christian Fellowship. De mensen die mij in 2013 ook hebben gevolgd toen ik in Michigan zat herkennen het wellicht, want daar was ik er ook lid van. Het is een christelijke studentenvereniging voor masterstudenten en promovendi. Hier op MIT zijn er ook wat postdocs (net als ik) lid van, en mensen die een baan hebben in het bedrijfsleven. Half december zijn we voor het eerst naar een verenigingsavond geweest, toen ze met elkaar kerstfeest vierden. We voelden ons meteen thuis. Inmiddels hebben we drie verenigingsavonden meegemaakt en afgelopen week zijn we voor het eerst naar een bijbelstudiekring geweest. Dat is een mooie groep van tien mensen uit allerlei verschillende landen. Met elkaar hebben we gezongen, een bijbelgedeelte bestudeerd en gebeden, en ook dat was een prima avond, dus onze woensdagavonden zijn vanaf heden bezet. Zo beginnen we een beetje een sociaal netwerk op te bouwen hier in Boston, en daar genieten we van!
Op onze tweede avond bij GCF kwam een paar GCF’ers super enthousiast naar Hendri toe: “Hey Hendri, you have recovered!” [= “Hé Hendri, je bent beter geworden!”] Wij hadden eerst allebei echt zoiets van “Huh…?” De verklaring is als volgt: Hendri gaat hier bijna overal in zijn rolstoel heen, omdat de fiets en de auto (nog) ontbreken. En als je dan in je rolstoel een zaal bent binnengereden, is het net zo makkelijk om er ook in te blijven zitten. Dat zit trouwens vaak ook veel lekkerder dan de stoelen die in de zaal staan! Op onze eerste avond bij GCF had Hendri dus de hele avond in zijn rolstoel gezeten. Maar die tweede avond had Hendri zijn rolstoel achter in de zaal laten staan en gebruikte hij verder zijn krukken. Grappig, hoe mensen die je nieuw leert kennen een heel ander beeld van de situatie kunnen hebben.
Er zijn ook wat mooie ontwikkelingen in Hendri’s sollicitatieproces. Een paar weken geleden werd hij via LinkedIn benaderd door een recruiter van een bedrijf hier in de buurt, of hij niet bij hen zou willen solliciteren. Anderhalve week geleden heeft Hendri zijn sollicitatiebrief de deur uit gedaan, en vrijdag kreeg hij een uitnodiging voor een eerste sollicitatiegesprek. We hebben nog geen idee hoe dit verder zal gaan, maar het is in ieder geval een mooie ontwikkeling! Hendri’s werkvergunning is er helaas nog niet. We hopen heel hard dat die binnenkort komt en dat dit geen struikelblok gaat worden voor deze sollicitatie!
Intussen weet Hendri zijn weken ook nog steeds prima te vullen. Hij is bezig met een cursus tot ‘data scientist’, aangeboden door Coursera. Dat houdt in: via filmpjes nieuwe dingen leren, daar elke week een online toets over maken en vaak ook nog een opdracht inleveren. De cursus bestaat uit een aantal modules en elke module duurt vier weken. Na het succesvol afronden van een module ontvang je een certificaat en als je alle modules afrondt mag je jezelf dus ‘data scientist’ noemen. Hendri heeft al één certificaat gehaald en het tweede is ook bijna binnen: dit wordt de laatste week van zijn tweede module. Zo werkt hij aan een mooie toevoeging op zijn CV.
Tot slot hebben jullie nog van me tegoed waar ik nu eigenlijk aan werk. Ik ben momenteel bezig met twee projecten. Het eerste heeft ermee te maken dat de bedden in het ziekenhuis waarmee ik samenwerk heel intensief worden gebruikt. De bedden op verpleegafdelingen zijn meestal allemaal bezet. Daardoor komt het regelmatig voor dat er voor een patiënt vanuit de intensive care (IC) of vanuit de spoedeisende hulp (SEH) geen bed beschikbaar is op een verpleegafdeling. Zo’n patiënt blijft dan langer dan noodzakelijk op de IC of de SEH liggen, wat ook weer voor een blokkade zorgt voor patiënten die eigenlijk een bed op de IC of op de SEH nodig hebben. Vanuit MIT (mijn universiteit) is een strategie ontwikkeld die dit probleem grotendeels kan oplossen. Momenteel draait daarvoor een pilot en ik analyseer data om te kijken hoe goed die pilot werkt. Mijn tweede project heeft te maken met de werklast van ‘case managers’. Dat zijn mensen die zich ermee bezig houden waar een patiënt heen zal gaan na zijn of haar opname in het ziekenhuis. Ze zoeken bijvoorbeeld een geschikt revalidatiecentrum of verpleeghuis voor de patiënt, of zorgen ervoor dat de patiënt thuiszorg krijgt. Elke case manager is verantwoordelijk voor zo’n vijftien tot twintig patiënten. Het verschilt echter behoorlijk per patiënt hoeveel tijd de case manager aan hem of haar moet besteden. Wij zijn bezig een model te ontwikkelen dat voorspelt of een bepaalde patiënt veel of weinig werk zal opleveren voor een case manager, zodat de patiënten die veel werk kosten uiteindelijk eerlijk verdeeld zullen kunnen worden over de case managers. Vanaf februari ga ik waarschijnlijk een afstudeerder begeleiden en krijg ik er dus nog een project bij, maar het is nog een verrassing wat dat zal zijn.
Tot zover deze update. Hartelijke groetjes vanuit een wel-wit-maar-niet-al-te-besneeuwd Boston!
Na onze eerste ervaring met de combinatie van sneeuw en een rolstoel, eind december, heeft Hendri gelukkig een mooie oplossing gevonden. Het heet ‘The Ride’. Dat is een aanvulling op het openbaar vervoer, voor mensen die de bus- en metrohaltes niet goed kunnen bereiken. Door The Ride word je thuis opgehaald en voor de deur afgezet op je bestemming. Je moet wel een dag van tevoren reserveren en het kan zijn dat er onderweg nog andere mensen worden opgehaald of afgezet. Maar voor Hendri is het een mooie oplossing voor wanneer er sneeuw ligt! En als we een keer samen ergens heen willen mag ik (Aleida) zelfs gratis mee :-).
Gisteravond heb ik daar mijn eerste (prima) ervaring mee opgedaan, toen Hendri en ik samen naar een avond van GCF gingen. GCF staat voor Graduate Christian Fellowship. De mensen die mij in 2013 ook hebben gevolgd toen ik in Michigan zat herkennen het wellicht, want daar was ik er ook lid van. Het is een christelijke studentenvereniging voor masterstudenten en promovendi. Hier op MIT zijn er ook wat postdocs (net als ik) lid van, en mensen die een baan hebben in het bedrijfsleven. Half december zijn we voor het eerst naar een verenigingsavond geweest, toen ze met elkaar kerstfeest vierden. We voelden ons meteen thuis. Inmiddels hebben we drie verenigingsavonden meegemaakt en afgelopen week zijn we voor het eerst naar een bijbelstudiekring geweest. Dat is een mooie groep van tien mensen uit allerlei verschillende landen. Met elkaar hebben we gezongen, een bijbelgedeelte bestudeerd en gebeden, en ook dat was een prima avond, dus onze woensdagavonden zijn vanaf heden bezet. Zo beginnen we een beetje een sociaal netwerk op te bouwen hier in Boston, en daar genieten we van!
Op onze tweede avond bij GCF kwam een paar GCF’ers super enthousiast naar Hendri toe: “Hey Hendri, you have recovered!” [= “Hé Hendri, je bent beter geworden!”] Wij hadden eerst allebei echt zoiets van “Huh…?” De verklaring is als volgt: Hendri gaat hier bijna overal in zijn rolstoel heen, omdat de fiets en de auto (nog) ontbreken. En als je dan in je rolstoel een zaal bent binnengereden, is het net zo makkelijk om er ook in te blijven zitten. Dat zit trouwens vaak ook veel lekkerder dan de stoelen die in de zaal staan! Op onze eerste avond bij GCF had Hendri dus de hele avond in zijn rolstoel gezeten. Maar die tweede avond had Hendri zijn rolstoel achter in de zaal laten staan en gebruikte hij verder zijn krukken. Grappig, hoe mensen die je nieuw leert kennen een heel ander beeld van de situatie kunnen hebben.
Er zijn ook wat mooie ontwikkelingen in Hendri’s sollicitatieproces. Een paar weken geleden werd hij via LinkedIn benaderd door een recruiter van een bedrijf hier in de buurt, of hij niet bij hen zou willen solliciteren. Anderhalve week geleden heeft Hendri zijn sollicitatiebrief de deur uit gedaan, en vrijdag kreeg hij een uitnodiging voor een eerste sollicitatiegesprek. We hebben nog geen idee hoe dit verder zal gaan, maar het is in ieder geval een mooie ontwikkeling! Hendri’s werkvergunning is er helaas nog niet. We hopen heel hard dat die binnenkort komt en dat dit geen struikelblok gaat worden voor deze sollicitatie!
Intussen weet Hendri zijn weken ook nog steeds prima te vullen. Hij is bezig met een cursus tot ‘data scientist’, aangeboden door Coursera. Dat houdt in: via filmpjes nieuwe dingen leren, daar elke week een online toets over maken en vaak ook nog een opdracht inleveren. De cursus bestaat uit een aantal modules en elke module duurt vier weken. Na het succesvol afronden van een module ontvang je een certificaat en als je alle modules afrondt mag je jezelf dus ‘data scientist’ noemen. Hendri heeft al één certificaat gehaald en het tweede is ook bijna binnen: dit wordt de laatste week van zijn tweede module. Zo werkt hij aan een mooie toevoeging op zijn CV.
Tot slot hebben jullie nog van me tegoed waar ik nu eigenlijk aan werk. Ik ben momenteel bezig met twee projecten. Het eerste heeft ermee te maken dat de bedden in het ziekenhuis waarmee ik samenwerk heel intensief worden gebruikt. De bedden op verpleegafdelingen zijn meestal allemaal bezet. Daardoor komt het regelmatig voor dat er voor een patiënt vanuit de intensive care (IC) of vanuit de spoedeisende hulp (SEH) geen bed beschikbaar is op een verpleegafdeling. Zo’n patiënt blijft dan langer dan noodzakelijk op de IC of de SEH liggen, wat ook weer voor een blokkade zorgt voor patiënten die eigenlijk een bed op de IC of op de SEH nodig hebben. Vanuit MIT (mijn universiteit) is een strategie ontwikkeld die dit probleem grotendeels kan oplossen. Momenteel draait daarvoor een pilot en ik analyseer data om te kijken hoe goed die pilot werkt. Mijn tweede project heeft te maken met de werklast van ‘case managers’. Dat zijn mensen die zich ermee bezig houden waar een patiënt heen zal gaan na zijn of haar opname in het ziekenhuis. Ze zoeken bijvoorbeeld een geschikt revalidatiecentrum of verpleeghuis voor de patiënt, of zorgen ervoor dat de patiënt thuiszorg krijgt. Elke case manager is verantwoordelijk voor zo’n vijftien tot twintig patiënten. Het verschilt echter behoorlijk per patiënt hoeveel tijd de case manager aan hem of haar moet besteden. Wij zijn bezig een model te ontwikkelen dat voorspelt of een bepaalde patiënt veel of weinig werk zal opleveren voor een case manager, zodat de patiënten die veel werk kosten uiteindelijk eerlijk verdeeld zullen kunnen worden over de case managers. Vanaf februari ga ik waarschijnlijk een afstudeerder begeleiden en krijg ik er dus nog een project bij, maar het is nog een verrassing wat dat zal zijn.
Tot zover deze update. Hartelijke groetjes vanuit een wel-wit-maar-niet-al-te-besneeuwd Boston!
-
25 Januari 2016 - 04:00
Theresia :
Leuk om zo op de hoogte te blijven! -
25 Januari 2016 - 08:49
Hanna:
Weer een mooie update Aleida! Leuk om te lezen dat jullie je zo thuis voelen daar.
Groetjes -
25 Januari 2016 - 15:55
Gerda Bijzet:
Zo te zien raken jullie al aardig ingeburgerd.
Weer een leuk verslag om te lezen Aleida! -
26 Januari 2016 - 10:40
Ingeborg:
Hoi Aleida en Hendri, leuk verhaal weer! Goed om te zien dat jullie al steeds meer handige dingen ontdekken, zoals The Ride. Dat Hendri goed op weg is met solliciteren en cursus volgen, Aleida met de onderzoeksprojecten, en jullie samen met een sociaal netwerk opbouwen. En van die sneeuw: 5cm lijkt me een optimale hoeveelheid (voor even dan), dan heb je nog net het idee van sneeuw maar geen stroomstoringen en afgesneden-van-de-wereld perikelen. In Nederland lijkt de lente haast aangebroken, het is alweer boven de 10 graden. Ik heb vorige week nog even op natuurijs geschaatst (ijsbaantje in Losser), dus het is ook wel weer goed zo. Groetjes uit de SMK! -
29 Januari 2016 - 00:10
Maartje:
Ik ben weer helemaal bij hoor ;) Je onderzoek klinkt interessant! Leuk om te lezen dat er ook voor Hendri positieve ontwikkelingen zijn. Veel succes bij z'n sollicitatie! -
29 Januari 2016 - 00:10
Maartje:
Ik ben weer helemaal bij hoor ;) Je onderzoek klinkt interessant! Leuk om te lezen dat er ook voor Hendri positieve ontwikkelingen zijn. Veel succes bij z'n sollicitatie! -
29 Januari 2016 - 00:10
Maartje:
Ik ben weer helemaal bij hoor ;) Je onderzoek klinkt interessant! Leuk om te lezen dat er ook voor Hendri positieve ontwikkelingen zijn. Veel succes bij z'n sollicitatie! -
29 Januari 2016 - 00:10
Maartje:
Ik ben weer helemaal bij hoor ;) Je onderzoek klinkt interessant! Leuk om te lezen dat er ook voor Hendri positieve ontwikkelingen zijn. Veel succes bij z'n sollicitatie! -
29 Januari 2016 - 00:11
Maartje:
(Sorry voor de dubbele reactie; het leek of de site niet reageerde!) -
29 Januari 2016 - 01:41
Maartje:
Wow, niet alleen dubbel, zelfs vierdubbel! Sorry!!! (De site deed echt helemaal niks al die keren dat ik op 'reactie plaatsen' klikte!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
